Inhoud Dorothy Wordsworth |
Zij gaf mij ogen, zij gaf mij oren |
Nooit eerder zag ik zulke mooie narcissen
The Grasmere Journals, donderdag 15 april 1802
Er hing die ochtend een dreigende lucht en het was mistig, maar zacht. Na het middageten vertrokken we uit Eusemere. Mevrouw Clarkson liep een eindje met ons mee, maar keerde terug. Er stond een harde wind, en we dachten dat we eigenlijk hadden moeten omkeren. We rustten eerst in het grote boothuis, toen onder een gaspeldoorn tegenover het huis van meneer Clarkson. Zagen de ploeg over het veld gaan. De wind sneed onze adem af. Het meer was ruw. Middenin de baai voorbij Water Millock dreef een losgeslagen boot. Bij Water Millok Lane rustten we weer. De hagedoorn is zwart en groen, de berken hier en daar groenig, maar eerder met roodpaars op de takken. We klommen over een hek en liepen een veld in om een paar koeien te ontwijken - mensen aan het werk. Enkele sleutelbloemen langs de weg - klaverzuring, de anemoon, reukloze viooltjes, aardbeien en de stervorminge gele bloem die mevrouw C. speenkruid noemt.
Toen we in het bos voorbij Gowbarrow Park waren, zagen we dichtbij het water een paar narcissen. We bedachten dat het meer de zaden hadden doen aanspoelen, en dat het kleine groepje daarna was opgekomen. Maar naarmate we verder liepen, waren er meer en meer; en uiteindelijk zagen we onder de bomen, langs de rand van het water, een hele strook, zo breed als een tolweg. Nooit eerder zag ik zulke mooie narcissen. Ze groeiden overal tussen de bemoste stenen; sommige rustten, schijnbaar vermoeid, met hun kopjes op deze stenen als op een kussen, en de rest zwaaide op en neer en danste, het leek alsof ze echt lachten met de wind die vanaf het meer over hen waaide; ze oogden zo vrolijk, zoals ze daar glinsterden en steeds op en neer bewogen. De wind blies rechtstreeks van het meer in hun richting. Hier en daar stond een klein groepje, iets hogerop stonden een paar alleen; maar daar waren er zo weinig van dat ze de eenvoud, eenheid en levendigheid van de hele groep niet verstoorden. We namen steeds opnieuw even een pauze. Het stormde in de baaien, en we hoorden de golven op verschillende afstanden, en in het midden van het water, als de zee.